“Je hebt het er nog zo veel over” Dit is geen uitleg…

2 jaar geleden beklom ik de Mont Blanc. En ik heb het daar bijna dagelijks over. Daarnaast heb ik thuis 4 grote fotos aan de muur in de woonkamer. Hier staat ook het certificaat in een mooie lijst en mijn boek wat ik over de beklimming en de periode er voor en er na schreef. En ik heb een Mont Blanc horloge. En ook nog eens een paar shirts met opdruk van de Mont Blanc. In de koelkast ligt regelmatig Mont Blanc bier. En zo kan ik nog wel even doorgaan.

Soms hoor ik van mensen opmerkingen in de trend van “goh heb je hem weer met z’n Mont blanc”. Hoewel ik dit snap, denk ik dat deze opmerkingen veel meer over die mensen zeggen dan over mij. Als je mij goed en echt kent, weet je waarom ik er nog zo veel bezig mee ben. Dan zou je weten dat ik er niet 2 jaar mee bezig ben maar al meer dan 7 jaar. Toen had ik al het idee dat ik die berg wilde beklimmen.

Als je me nog beter zou kennen, weet je dat ik voor de beklimming een niet zo leuke tijd mee maakte. Ik zat zonder werk, de sollicititaties leverden niets op, mijn vader had 2x een hartaanval gehad (waar ik bij de 2^e x naast zat), ik had een flinke mentale klap gekregen door het faillissement van het bedrijf waar ik werkte en de omstandigheden er bij kwamen (ik droom nu nog af en toe over dat werk), ik voelde me genept, genaaid en wist niet meer wat ik kon en moest. Wat me die tijd voornamelijk overeind hield was het vooruitzicht dat ik de Mont Blanc zou gaan beklimmen. Dit was echt een lichtpunt in de donkere tijd die het toen voor mij was.

De mensen die me in die tijd geholpen hebben zal ik de rest van mijn leven dankbaar blijven. Het mogen lenen van een hometrainer zodat ik in de wintermaanden kon trainen, het hoofdlampje dat ik kreeg, het softshelljack dat ik nog nodig had, financiële ondersteuning,  en alles dat ik nog vergeet. Ook daarom heb ik het er nog zoveel over. Omdat ik deze mensen zo ongelooflijk dankbaar ben.

Het verhaal van de beklimming zelf laat ik nu achterwege, maar dit heeft er voor gezorgd dat ik een ander persoon ben geworden (rare uitdrukking). Ik ben een beter persoon geworden (zeggen de mensen die me het best kennen), ik ben zeker sterker en meer zelfverzekerd geworden. Ik heb daardoor ook de baan gekregen die ik wilde, en nu ook de 2^e baan. De situatie die na de bevalling ontstond en wat absoluut traumatisch was, kon en kan ik ook aan. Hoewel dit een “beklimming” van 6 maanden is geworden. Ook kan ik elke dag met mijn zoontje, op de momenten dat het even lastig gaat of dat ik niet precies weet wat ik moet doen, de rust vinden die ik dankzij de beklimming heb gekregen.

De beklimming en het ondanks de tegenslagen toch doorzetten geven mij elke dag zo ongelooflijk veel energie, geluk, dankbaarheid en vrolijkheid dat ik dit ook ben gaan delen. Liveyourdream is nu nog niet zoveel maar langzaamaan beginnen mensen er op te reageren. En ik heb ook al mensen kunnen motiveren hun eigen droom waar te gaan maken. Onwijs gaaf!!!!

Dit is geen uitleg. Maar ik hoop dat iedereen het nu beter begrijpt. En… ja de volgende keer dat je me spreekt is de kans groot dat ik indirect of direct het over de beklimming zal hebben.

#liveyourdream