Je leven in een rugzak

Wat heb jij nodig om gelukkig te zijn? En dan bedoel ik echt echt echt nodig? Wat heb jij daar voor nodig?
Volgens mij weinig.

Voor bijvoorbeeld een heerlijke strandwandeling heb je niets nodig. Voor een avondje uit eten alleen wat geld.
Voor een knuffel van je geliefde, je kind, heb je al helemaal niets nodig tenzij deze op een andere plaats is dan jij.
Wil je een andere baan? Materiele zaken helpen je hier ook niet bij.
Wil je een huisdier? Ook dit is zo te regelen niet waar?

Helaas is niet alles zo makkelijk. Dat zie ik ook. Heb je een bepaalde ziekte, aandoening of beperking dan is dit soms levenslang. Hoe lang of kort dat leven dan ook nog is.

Wat ik nodig had om gelukkig te zijn, lees mijn droom waar te maken, paste allemaal in een rugzak. Wat kleding, wat eten, wat drinken, wat toiletartikelen en uiteraard het klimharnas, helm, pickel en stijgijzers. Alles in één rugzak. Meer had ik niet nodig. Onderdak was ook geregeld. Het eten verder ook. Hoefde ik niet mee bezig te zijn.

De hele week zat alles wat ik nodig had in die rugzak. Tijdens de tocht naar de top had ik helemaal niets anders of meer nodig. Ons hele leven op dat moment paste in een rugzak.

Op het letterlijke en figuurlijke hoogtepunt, de top zelf, had ik helemaal niets nodig. Er zijn was ultiem.
Grappig ook dat we toen onze rugzakken ook af hebben gedaan. We hadden niets verder nodig.

Als het doorgaat, ga ik in Juli 2018 opnieuw een berg beklimmen. Met de voorbereidingen ben ik al begonnen. Opnieuw pak ik binnenkort die rugzak. Dit keer zal er nog minder kleding mee gaan.

Opnieuw zal het leven voor dat moment dan in mijn rugzak passen. Het bevrijdende gevoel wat me dit nu al geeft is ongelooflijk prettig. De focus ligt alleen op het moment, op wat er dan gebeuren gaat. Nergens anders op. Hoe prettig zou het zijn dit gevoel altijd vast te kunnen houden!?

Dat is dan ook een van de redenen dat ik dit soort dingen wil blijven doen.  Even een moment weg uit het leven van alledag. Om daarna sterker terug te komen.